- në nderim të Fortlumturisë së Tij Damian Kokoneshit, Kryepeshkopi i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë në periudhën 1966-1967.
Fortlumturia e Tij Damian i i Shqipërisë, (Dhimitër
Kokoneshi, Llëngë 1886 – Pogradec 1973) është një personalitet, mbi jetën dhe
veprimtarinë e të cilit nuk rëndon asnjë hije paqartësie, aq më pak dyshimi.
Gjatë gjithë jetës së tij, Uratë Damiani pati bekimin dhe përkushtimin të
ruante një baraspeshë të rrallë e frymëzuese ndërmjet besimit të mirëfilltë dhe
veprimtarisë në të mirë të bashkësisë.
Qysh i ri, duke zbatuar kredon e
fetarëve shqiptarë, pavarësisht nga dallimet, “Fe
e atdhe”, Uratë Damiani u përfshi me armë në dorë në Luftën
Nacional-Çlirimtare, për të mbrojtur atdheun, i cili, për një prift të lindur
si ai, nuk shquhet ndjeshëm nga feja, sikurse anasjelltas.
Zbatimi i kredos së mësipërme lidhet
drejtpërdrejt me urdhëresën e shpëtimtarit Jezu Krisht: “Jepi
Qesarit atë që i takon Qesarit dhe Zotit atë që i takon Zotit”. Në të katër
Ungjijtë e Shënjtë, marrëdhënia mes shtetarëve dhe fetarëve sqarohet
plotësisht. Shtetarët (duhet të) bëjnë politikë, ndërsa fetarët (janë zgjedhur
dhe) duhet të luten për ta, me dëshirën që Zoti t’u hapë sytë, t’i mësojë për
mirë dhe, nëse nuk do të mundin të bëjnë mirë, të paktën të mos bëjnë, ose të
bëjnë sa më pak keq.
Historia e Kishës Lindore ka mjaft
shembuj priftërinjsh e murgjish që kanë dhënë ndihmesë në mbarëvajtjen e punëve
të shtetit, duke nisur mbase me Shën Maksim Dëshmitarin, - martir që ishte
kryesekretar perandorak dhe të cilit, si ndëshkim për shkrimet e jashtëzakoshme
shpirtërore, i prenë dorën e djathtë dhe gjuhën, - e duke vijuar me Fan S.
Nolin, si dhe me klerikë të ditëve tona. Përfshirja e klerikëve në zonën shtetërore duhet këqyrur si një
aftësi e forcë për të mos shmangur sprovat, jo si nevojë për pushtet e ofiqe.
Uratë Damiani dha një shembull të denjë për mbarë klerikët shqiptarë e jo vetëm, duke drejtuar për disa vjet Komitetin Ekzekutiv të një qyteti të vogël dhe jo shumë të njohur, si Pogradeci. Përkushtimi i Uratë Damianit ka vlera sidomos ngaqë bëhet fjalë për zgjidhjen e halleve të një bashkësie të pakët, e cila, jo rrallë, mund të jetë më vështirë për t’u drejtuar sesa një shtet i madh me ligje e rregulla “të tokësuara” prej vitesh. Vlen të përmendet me këtë rast që gjer edhe diktatori Hoxha e rreshton emrin e Uratë Damianit mes klerikëve të shquar shqiptarë, që dëshmuan atdhetari të kulluar.
